بهره وری پایین، واگن های ریلی را به انبارهای متحرک تبدیل نموده است
به گزارش وبی کارت، شاهجویی کارشناس صنعت ریلی اظهار داشت: راندمان واگن های باری ایران نصف کشورهای همسایه است و حدود 30 هزار واگن موجود سالانه تنها یک میلیون تن کیلومتر بار جابه جا می کنند.
محمدجواد شاهجویی کارشناس صنعت ریلی در گزارش وبی کارت به نقل از مهر با اشاره به معایب قیمت گذاری دستوری بلیت قطار اظهار داشت: در عرصه مسافری، طی سالیان اخیر وضعیت نسبت به گذشته تا حدی بهبود یافته و قیمت بلیت ها واقعی تر شده است.
دوره قبلی مدیریت راه آهن مانع واقعی سازی قیمت بلیت شد
وی اضافه کرد: در دوره مدیریتی قبلی راه آهن، قیمت گذاری بلیت های مسافری برای چندین سال منجمد شده بود که این موضوع موجب شد خیلی از شرکت های مسافری که با سرمایه خصوصی وارد این حوزه شده بودند، متحمل ضررهای هنگفت شوند و اقتصاد آنها به شدت نحیف شود.
شاهجویی خاطرنشان کرد: هرچند حالا شرایط اندکی بهتر شده اما همچنان فاصله معناداری تا وضعیت مطلوب وجود دارد. حمل مسافر با شیوه فعلی در کشور اساساً اقتصادی نیست و بدون یارانه ها و سوبسیدهای دولتی امکان ادامه فعالیت ندارد.
وی تاکید کرد: اگر مقرر است یارانه ای اعطا شود، باید بصورت مستقیم به شرکت های فعال پرداخت گردد و با این حال، تا جایی که کشش قیمتی بازار اجازه می دهد باید این امکان فراهم گردد که شرکتها بلیت قطار را با قیمت منطقی به فروش برسانند. اگر یارانه ای هم در این بخش عرضه می شود باید در پایان زنجیره و به صورت هدفمند تخصیص یابد.
این کارشناس صنعت ریلی افزود: هم اکنون به سبب دستوری بودن نرخ بلیت، راه آهن بجای جبران قسمتی از هزینه ها، صرفا در تعدادی حوزه ها مانند لوکوموتیو و نیروی کشش از شرکتها هزینه دریافت نمی نماید. این روند تنها تا حدی می تواند ادامه پیدا کند و در آینده به سبب محدودیت منابع، دولت قادر به پرداخت این سوبسیدها نخواهد بود.
شاهجویی با اشاره به اینکه نگهداری لوکوموتیوها هزینه بالایی دارد، اظهار نمود: از مجموع حدود ۱۵۰ دستگاه لوکوموتیو زیمنس که از سال ۹۴ به بعد وارد کشور شده اند، حالا حدودا نیمی از آنها از مدار بهره برداری خارج شده اند و این روند می تواند در صورت ادامه وضعیت فعلی وخیم تر شود.
وی تاکید کرد: اگر نگهداری اصولی انجام نشود، هزینه ها بیشتر شده و در آینده دولت توان تأمین سوبسید لازم را نخواهد داشت، بدین سبب لازم است به سوی تصمیم گیری منطقی در اقتصاد ریلی و اصلاح مدل پرداخت یارانه حرکت نماییم تا نه راه آهن و نه شرکت های مسافری متضرر نشوند و با این حال مصرف کنندگان هم با فشار جدی مواجه نگردند.
شاهجویی همینطور با اشاره به ضرورت اصلاح مدل حمل مسافر ریلی اظهار داشت: باید الگوی استفاده از ریل در قسمت مسافری تغییر کند و از مدل کوپه ای و مسیرهای طولانی به سوی حمل و نقل حومه ای حرکت نماییم و مسیرهای طولانی را به حمل و نقل هوایی بسپاریم.
وی اضافه کرد: بهتر است بجای سرمایه گذاری های پرهزینه جهت راه اندازی قطارهای مسیرهای بلند همچون شیراز - مشهد یا همدان - مشهد، دولت منابع خویش را به توسعه حمل و نقل هوایی اختصاص دهد با کاهش قیمت بلیت هواپیما و یا پرداخت یارانه در این بخش، ضمن ارتقاء کیفیت خدمات، سرمایه گذاری ها به توسعه حمل و نقل عمومی حومه ای و ریلی معطوف شود.
کارشناس صنعت ریلی با اشاره به وضعیت ناوگان ریلی کشور اظهار نمود: هم اکنون در قسمت باری و مسافری کمبود واگن به صورت جدی احساس نمی گردد. در عرصه باری، راندمان واگن ها بطور میانگین نصف کشورهای همسایه است و عملا واگن های موجود به صورتی به انبارهای متحرک تبدیل گشته اند.
۳۰ هزار واگن باری کشور سالانه فقط یک میلیون تن کیلومتر بار جابه جا می کنند
شاهجویی افزود: حالا حدود ۳۰ هزار واگن باری در کشور فعال است که این واگن ها به طور متوسط سالانه تنها حدود یک میلیون تن کیلومتر بار جابه جا می کنند، در حالیکه این شاخص باید حداقل دو میلیون تن کیلومتر در سال باشد. از ظرفیت موجود به درستی استفاده نمی شود و با همین تعداد واگن فعلی می توان راندمان را به میزان قابل توجهی افزایش داد، بدین سبب هم اکنون توسعه کمی در این بخش لزوم ندارد.
توسعه ناوگان مسافری در وضعیت فعلی توجیه چندانی ندارد
وی افزود: در عرصه مسافری هم باتوجه به واگن های موجود و مدل فعلی جابه جایی، توسعه گسترده در مقطع کنونی توجیه چندانی ندارد. چالش اصلی امروز راه آهن، کمبود لوکوموتیو است.
شاهجویی با اشاره به اینکه مهم ترین و گران ترین دارایی شبکه ریلی خطوط آنست، اظهار داشت: از ظرفیت خطوط موجود به صورت مطلوب بهره برداری نمی شود و دلیل اصلی این مساله کمبود لوکوموتیو است. اگر قرار باشد سرمایه ای وارد شبکه ریلی شود، اولویت اصلی باید تأمین و توسعه لوکوموتیو باشد.
این کارشناس صنعت ریلی در آخر تصریح کرد: تا آن زمان که پروژه قطارهای کامل و بهره برداری عملیاتی از آنها بصورت جدی پیش نرود، نمی توان انتظار داشت بخش غیردولتی برای سرمایه گذاری در عرصه لوکوموتیو ورود کند.
حرف آخر اینکه حمل مسافر با شیوه فعلی در کشور اساساً اقتصادی نیست و بدون یارانه ها و سوبسیدهای دولتی امکان ادامه فعالیت ندارد. شاهجویی همچنین با اشاره به لزوم اصلاح مدل حمل مسافر ریلی گفت: باید الگوی استفاده از ریل در بخش مسافری تغییر کند و از مدل کوپه ای و مسیرهای طولانی به سمت حمل و نقل حومه ای حرکت نماییم و مسیرهای طولانی را به حمل و نقل هوایی بسپاریم. شاهجویی اضافه کرد: حالا حدود ۳۰ هزار واگن باری در کشور فعال است که این واگن ها بطور متوسط سالانه تنها حدود یک میلیون تن کیلومتر بار جابه جا می کنند، در صورتی که این شاخص باید حداقل دو میلیون تن کیلومتر در سال باشد.
منبع: وبی كارت
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب