گزارش وبی كارت
ناكامی ژنرال در پالایشگاه سازی
كارشناسان معتقدند طرح سیراف با محصول نفتا، نه فقط توجیه اقتصادی ندارد بلكه باتوجه به مبادی مصرف میعانات گازی و افت فشار مخزن پارس جنوبی تضمینی برای تامین پایدار خوراك آن وجود ندارد.
به گزارش وبی کارت به نقل از مهر، به جرأت می توان گفت تنها افتخاری که وزارت نفت دولت یازدهم و دوازدهم توانسته در حوزه صنعت پالایشی ثبت کند، تکمیل پالایشگاه ستاره خلیج فارس توسط پیمانکاران داخلی است. میزان پیشرفت این پروژه به استناد نامه رسمی وزیر نفت در سال ۹۲ نزدیک ۷۰ درصد بود که سرانجام با تأخیرهای چند ساله وزارت نفت، این پالایشگاه تکمیل شد و به بهره برداری رسید.
به گفته کارشناسان گرچه وزارت نفت اهتمام دارد بهره برداری از این پالایشگاه را به نام خود تمام کند و ستاره خلیج فارس را دستاورد خود بداند، اما نگاهی به ۷ سال فعالیت دولت روحانی، موید این ادعاست که نه فقط دولت در حوزه پالایشگاه سازی هیچ دستاوردی از خود نداشته، بلکه با تعریف پروژه های غیر اقتصادی و بی منطق منابع کشور را در این عرصه به باد داده است.
تولید نفتا در سیراف؛ نمادی از شکست
ابتدای سال ۹۳ بود که از طرح خامی با عنوان طرح فراگیر پالایشی سیراف توسط یکی از شاگردان وزیر نفت رونمایی گردید. طرحی که می خواست ۸ پالایشگاه ۶۰ هزار بشکه ای را در بندر سیراف راه اندازی کند که بخش اعظم تولیدات آن، فرآورده ای با ارزش کم اقتصادی به اسم نفتا بود.
بر اساس اظهارات متخصصین صنعت پتروشیمی، نفتا که یکی از کاربردهایش، استفاده بعنوان خوراک واحدهای پتروشیمی است، در این طرح صادر می شد و عملاً صرفه اقتصادی بالایی برای کشور نداشت بدین سبب در محافل کارشناسی، این طرح بعنوان طرح خام فروشی معروف شد.
یکی از منتقدان اصلی این پالایشگاه ها، محمد حسن پیوندی، مدیرعامل سابق هلدینگ تاپیکو بود. تاپیکو که صاحب یکی از ۸ پالایشگاه های ۶۰ هزار بشکه ای بود، نسبت به اقتصاد پروژه و خام فروشی سیراف انتقادات خودرا بیان کرد.
پیوندی در تاریخ ۴ اردیبهشت ۹۶ به خبرگزاری مهر اظهار داشته بود: تلاش می نماییم که سرمایه گذاری در این مجموعه منجر به تولید نفتا نشود و بجای نفتا، محصولات پتروشیمی یا بنزین یورو ۵ تولید شود.
وی با بیان اینکه با همکاری همسایه خود، ساتنا، در حال مطالعه درباره صرفه اقتصادی این پروژه هستیم، اظهار داشته بود: یکی از محورهای مورد بررسی که در حال انجام می باشد ظرفیت این مجموعه است. بدین سان که آیا ظرفیت ۶۰ هزار بشکه ای برای آن مناسب می باشد یا ۱۲۰ هزار بشکه ای. بنظر می رسد ظرفیت ۶۰ هزار بشکه ای برای طرحی که مد نظر ماست، ظرفیت کمی باشد بدین سبب در فکر ادغام با یکی دیگر از سرمایه گذاران هستیم.
اولویت تولید الفین در سیراف / جایگزینی پتروپالایشگاه بجای پالایشگاه
به گزارش وبی کارت به نقل از مهر، تاپیکو خواهان تغییرات در این واحدهای پالایشی شده و در طرح خود از تولید الفین بعنوان محصول نهایی و جایگزینی پتروپالایشگاه در مقابل یک پالایشگاه کوچک گفته بود. الفین یکی از هفت ماده اصلی صنعت پتروشیمی است که نیمی از محصولات پایه محصولات پتروشیمی را تولید می کند ولی نفتا فرآورده خامی است که باید در پتروشیمی ها مورد استفاده قرار گیرد. به بیان ساده تر، فصل نوینی از کارهای پایین دست روی پتروپالایشگاه ها متمرکز شده است که محصولات خام پالایشگاه ها را در چارچوب یک واحد پتروشیمی به محصولات با ارزش تر تبدیل می کند.
پیوندی که از چهره های شناخته شده صنایع پایین دستی است در سال ۹۲ به دعوت زنگنه، قائم مقام شرکت ملی صنایع پتروشیمی شده بود که همین موضوع، شائبه تخریب سیراف را رد می کند آن هم در سال هایی که وزارت نفت هرگونه نقد کارشناسی را سیاسی کاری می نامد.
مشکل خوراکی که نادیده گرفته شد
به گفته متخصصان یکی دیگر از مشکلات اصلی این طرح شکست خورده موضوع خوراک بود. خوراک این پالایشگاه ها میعانات گازی است و این در شرایطی است که در همان سال ۹۳، سید محسن قمصری، مدیر امور بین الملل وقت شرکت ملی نفت ایران از عدم تعهد اداره امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران برای فروش ۴۸۰ هزار بشکه میعانات گازی طی سال های بعدی گفته بود.
البته طراحان سیراف از امضای یک MOU (تفاهمنامه) ساده میان امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران و شرکت پالایشی فراگیر سیراف می گفتند، اما مرور زمان نشان داد این سند قابلیت هیچ ادعایی ندارد.
به گزارش وبی کارت به نقل از مهر، برمبنای قانون، اداره امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران، فروشنده و صادر کننده میعانات گازی است؛ بدین سبب در اولین مرحله باید مشخص شود آیا چنین حجمی از میعانات گازی وجود دارد یا خیر تا در مرحله بعد امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران برای انعقاد قرارداد وارد شود.
همان روزها گفته شد اینکه سرمایه گذاری برای حضور در این پروژه اعلام حضور کند یا نه به خودش بستگی دارد ولی هیچ سرمایه گذاری برمبنای یک تفاهم نامه بسیار ساده در یک طرح پالایشی مشارکت نمی کند برای اینکه در پالایشگاه سازی٬ عنصر اصلی قراردادهای بلندمدت خرید خوراک است که سیراف فاقد چنین قراردادی بوده و است.
افت فشار مخزن پارس جنوبی
به گزارش وبی کارت به نقل از مهر، وقتی علیرضا صادق آبادی، معاون وزیر نفت در امور پالایشی در سال ۹۳ وعده داد این پالایشگاه ها در سال ۹۶ به بهره برداری می رسند، خیلی از کارشناسان آنرا جدی نگرفتند که یکی از استدلال های آنان، افت فشار مخزن پارس جنوبی طی سال های آینده و به تبع آن، کاهش تولید میعانات گازی بود.
بررسی ها نشان میدهد الان، میزان تولید میعانات گازی در مخزن پارس جنوبی و مناطق جنوب ایران حدود ۹۰۰ هزار بشکه در روز است که این میزان تولید در سال ۱۴۰۴ به کمتر از ۸۰۰ هزار بشکه می رسد؛ موضوعی که حتی مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و شرکت نفت و گاز پارس بعنوان بهره بردار این مخزن، هم بارها آنرا اعلام نمودند.
این در حالی است که حدود ۱۵۰ هزار بشکه از تولید میعانات گازی به پتروشیمی ها تحویل داده می شود و همین طور سهم ۵۰ هزار بشکه ای دو پالایشگاه لاوان و بندرعباس، ۲۰۰ هزار بشکه راهی این چند شرکت می شود.
همچنین باتوجه به ظرفیت ۴۲۰ هزار بشکه ای پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس، عملاً خوراک زیادی برای پالایشگاه های سیراف باقی نمی ماند و این در شرایطی است که مقرر است فاز چهارم پالایشگاه ستاره خلیج فارس هم به میزان ۱۲۰ هزار بشکه، ظرفیت این پالایشگاه را به بیش از ۵۰۰ هزار بشکه برساند که در مجموع، میزان مصرف میعانات گازی به بیش از ۷۰۰ هزار بشکه افزایش می یابد.
مخالفتی که منجر به برکناری شد
با این وجود، اصرار شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران برای اجرایی کردن این پروژه تمامی نداشته و ندارد. بعنوان نمونه تکلیف زنگنه به پالایشگاه تهران برای حضور در این پروژه و مخالفت مدیرعامل این پالایشگاه منجر به برکناری مدیرعامل این شرکت پالایشی شد.
چندی پیش بود که محسن قدیری، در نامه ای به وزیر نفت نوشت: نکته مهم که اینجانب بعنوان مدیر اسبق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران و مدیرعامل اسبق پالایشگاه تهران نیاز دانستم تا این نامه را بنویسم این است که دارند پالایشگاه تهران را مجبور می کنند تا در دو واحد مجموعه سیراف سرمایه گذاری کند. همان گونه که گفتم این طرح فاقد توجیه اقتصادیست و مجموعه پالایشگاه تهران نیز با آن مخالفت نموده است برای اینکه چنانچه منابع مالی پالایشگاه در این طرح هزینه شود سبب ورشکستگی این شرکت می شود.
به گزارش وبی کارت به نقل از مهر، تمامی پیش بینی هایی که درباره سیراف شده بود به مرور زمان نشان داد که استدلال های منتقدان کاملاً فنی و درست بود، اما وزارت نفت اصرار بسیاری بر منطقی بودن ایده خود دارد؛ پالایشگاه هایی که قرار بود در سال ۹۶ به بهره برداری برسند به سبب اقتصاد پایین طرح و خام فروشی محصولات آن، در مرحله خاک برداری متوقف گردید تا بار دیگر ثابت شود که وزارت نفت فاقد هرگونه دستاورد در حوزه پالایشی است.
منبع: وبی كارت
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب